Η Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγητρίας είναι κτισμένη σε μία μαγευτική και ταυτόχρονα επιβλητική τοποθεσία, καλουμένη από κατοίκους της περιοχής Λογκάκι, πλησίον του χωριού Τιθορέα.
Η Ιερά Μονή βρίσκεται πλησίον της Παλαιάς Εθνικής Οδού Αθηνών - Λαμίας - Θεσσαλονίκης, σέ απόσταση 35 χλμ, περίπου δηλαδή μισής ώρας από την Λιβαδειά και σε απόσταση 65 χλμ. από την Λαμία. Την Μονή με τα γύρω χωριά ενώνει ασφαλτοστρωμένη οδός που φθάνει μέχρι την είσοδο αυτής, σε απόσταση 7 χλμ. από την Μονή βρίσκεται ο σιδηροδρομικός σταθμός της Κάτω Τιθορέας.
Η περιοχή είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Όπως μας πληροφορεί ο ιστορικός καί περιηγητής Παυσανίας, στο έργο του « Ελλάδος Περιήγησις », η περιοχή ήταν ονομαστή για το ελαιόλαδό της, το οποίο μεταφερόταν στην πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την Ρώμη. Εκεί εχρησιμοποιείτο για την παρασκευή αυτοκρατορικών φαγητών, στα ρωμαϊκά ανάκτορα, στις παλαίστρες για το άλειμμα των αθλητών με ελαιόλαδο, και από τις κυρίες της αριστοκρατίας για την παρασκευή των αρωμάτων, όπου το λάδι της ελιάς αποτελούσε την πρώτη ύλη.
Στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας και της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821, η Τιθορέα γνωστή τότε με το όνομα Βελίτσα πρωτοστάτησε στους εθνικούς αγώνες, αφού ο ήρωας της επαναστάσεως Οδυσσέας Ανδρούτσος είχε το κρυσφήγετό του σε μία σπηλιά που βρίσκεται ψηλά επάνω από το χωριό και ακριβώς απέναντι από την τοποθεσία που σήμερα βρίσκεται κτισμένη η Ιερά Μονή. Εάν από τό προαύλιο της Μονής κοιτάξει κανείς δυτικά πρός τον Παρνασσό, φαίνεται ένα μεγάλο σπήλαιο. Εκεί είναι η σπηλιά του Οδυσσέα, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι. Σε αυτήν την σπηλιά, κατέφευγε ο Ανδρούτσος και οι χριστιανοί κάτοικοι των γύρω χωριών για να γλυτώνουν από τις τουρκικές επιδρομές. Το σπήλαιο έχει μεγάλη χωρητικότητα, και μέσα σε αυτό υπάρχει φούρνος και ερείπια παλαιάς εκκλησίας. Με την περιοχή συνδέεται επίσης ένας ακόμη μεγάλος ηγέτης καί ήρωας της Εθνικής Επαναστάσεως, ο στρατάρχης της Ρούμελης Γεώργιος Καραϊσκάκης. Στην Τιθορέα σώζεται μέχρι σήμερα το σπίτι όπου διέμενε όταν ερχόταν στην περιοχή.
Τον Μοναχισμό στην ευρύτερη περιοχή του Παρνασσού τον έφεραν οι Μοναχοί που κατέφυγαν εδώ, από την περιοχή της Παλαιστίνης, μετά τις σφαγές των Περσών, το 614 μ.Χ. Οι πρόσφυγες μοναχοί, βρήκαν καταφύγιο στην τότε ακμάζουσα επισκοπή Ταλαντίου καί Διαυλείας, όπου και διεσκορπίσθησαν κτίζοντας Ιερές Μονές, Ναούς καί Ασκητήρια, δίνοντάς τους ονόματα που η προέλευσή τους είναι από τους Αγίους Τόπους. Αναφέρουμε εδώ, σαν παράδειγμα, την Αγία Ιερουσαλήμ. Επ ̓ ονόματί της υπάρχουν Ναοί καί ασκητήρια στην Λιβαδειά, την Δαύλεια, την Τιθορέα και την Αμφίκλεια.
Σε μια περιοχή όπου αγιάσθηκε από τους ασκητικούς αγώνας προγενεστέρων Πατέρων και αφανών Ασκητών, ευδόκησε η Κυρία Θεοτόκος να κτισθεί, εκ του μηδενός, η Ιερά Μονή μας, εις την οποίαν ευρίσκουν καταφυγή και ανάπαυση χιλιάδες πιστοί.
